Wanneer Kiefer Sutherland de kamer binnenkomt om bij ons in de Gibson Storage te komen zitten, pakt hij meteen een gitaar van de muur en begint energiek te zingen. Daarmee houdt hij de zaal vol mensen muzikaal gegijzeld.
Maar niemand lijkt er moeite mee te hebben, zo charmant is hij.
Na ongeveer vijf minuten van zijn geïmproviseerde optreden is de 57-jarige acteur introspectief en heat. Hij gaat bijna filmisch gedetailleerd in op zijn tijd in de rodeo, zijn lange carrière en het belang van het leven van een onverwacht leven.
Hij sprak ook uitgebreid over zijn geliefde vader en collega-acteur-icoon Donald Sutherland, die kort na onze ontmoeting op 88-jarige leeftijd overleed. Kiefers opmerkingen zijn nu, achteraf gezien, bijzonder ontroerend.
Hij bracht het nieuws zelf naar buiten op 20 juni, door on-line te posten: 'Met een zwaar hart vertel ik u dat mijn vader, Donald Sutherland, is overleden. Ik denk persoonlijk dat hij een van de belangrijkste acteurs in de filmgeschiedenis is.
'Nooit afgeschrikt door een rol, goed, slecht of lelijk. Hij hield van wat hij deed en deed wat hij leuk vond, en meer kun je nooit vragen. Een leven goed geleefd.'
Tijdens zijn ontwapenend openhartige gesprek met ons is het duidelijk dat Kiefer zijn vader als een waar cultureel icoon beschouwt.
Met trots in zijn stem legt hij uit dat hij pas later in zijn leven de betekenis van de bijdragen van zijn vader aan Hollywood begreep. 'Mijn vader was een wereldberoemde acteur. En dat wist ik als jongeman, maar ik had nog geen enkele movie van hem gezien.
'En dat kwam omdat ik het niet mocht; het kwam niet omdat mijn vader en moeder uit elkaar waren. Je mocht geen 10-jarige meenemen naar een verboden movie, en alle movies van mijn vader waren verboden.'
De acteur herinnert zich een dag die zijn leven veranderde toen hij 18 of 19 was en bijna alle beste movies van zijn vader in één keer had bekeken.
Zelfs al die jaren later kan hij zich (bijna) de exacte movies nog herinneren: 'Ik logeerde bij een vriend en hij had een enorme, zelfgemaakte VHS-collectie. En hij had ongeveer zes movies van mijn vader, en ik denk dat ik in twee dagen Fellini's Casanova, Bertolucci's 1900, Kelly's Heroes heb bekeken, M*A*S*H* was er geloof ik een van. En… ik mis er nog een. Het is een movie van Nic Roeg, een van mijn favoriete movies ooit.'
Hij geeft het op om de titel van Don't Look Now te herinneren en vervolgt: 'Ik heb hem gebeld en ik zei: “Ik voel me echt slecht. Ik voel me een slechte zoon.”' Hij pauzeert en herinnert zich het gesprek met zijn vader.
'Ik zei: “Kijk, ik ben gewoon helemaal overdonderd door de diversiteit van al deze personages. Ik wist dat je beroemd was. Weet je, ik wist niet hoe speciaal je was, en hoe goed en het spijt me echt.” En mijn vader zei: “Nou, hoe kon je dat weten? Hoe kon je die movies hebben gezien?”'
Hij blijft weer even stilstaan, omdat hij zich de vaderlijke bezorgdheid van de acteur herinnert, en begint te grijnzen als hij vertelt wat zijn vader hem vervolgens vroeg: '“Bij wie logeer je?”'
Het is duidelijk dat zijn beroemde vader nog steeds een raadsel is voor Kiefer, vooral als het gaat om zijn eigen naam: Kiefer William Frederick Dempsey George Rufus Sutherland.
Hij lacht en zegt dat hij internet zo'n clueless idee heeft als de relaxation van ons over waarom hij zoveel titels heeft als een regency duke. Hij telt op zijn vingers en zegt: 'Eentje is de meisjesnaam van de moeder van mijn moeder. George was een hele goede vriend van mijn vader. Ik heb nooit ontdekt wie Rufus was. Er zijn er nog een paar. Dus ja, hij is [his father] nooit de vraag beantwoord en mijn moeder heeft het geboortecertificaat niet ingevuld. Hij wel.
'Ik weet dat ze het niet leuk vond,' grinnikt hij.
Maar hij zou zijn succes zeker niet aan zijn beroemde ouders te danken hebben.
Als hij hierover wordt ondervraagd, doet hij in eerste instantie alsof hij geen idee heeft wat 'nepo child discours' inhoudt. Hij antwoordt: 'Ik heb geen pc' en laat het een tijdje stil.
Ondanks zijn vermeende gebrek aan internettoegang, heeft hij zich wel degelijk verdiept in het probleem van nepotisme in Hollywood en na enig aandringen deelt hij graag zijn gedachten.
'Dus het deel van het argument dat ik niet begrijp is als ik kijk naar James en zijn zonen, de beste timmerlieden in de enterprise. Ja, het is alsof niemand er een probleem mee heeft dat zijn twee zonen timmerlieden zijn omdat hij timmerman was!' hij kijkt om zich ervan te vergewissen dat de affect voldoende wordt gevoeld.
'Het is waaraan je wordt blootgesteld.'
Hij geeft toe: 'Ik weet hoe gelukkig ik ben. Ik verliet mijn ouderlijk huis op 15-jarige leeftijd en verhuisde naar New York om naar de theaterschool te gaan. Ik werkte toen al.' Hij voegt er terloops aan toe: 'Ze hebben me eigenlijk van de theaterschool afgestuurd.'
Hij geeft graag toe dat hij geluk heeft gehad, maar hij geeft ook aan dat hij zijn succes te danken heeft aan zijn eigen harde werk en aan de kans die hij dankzij zijn 24e verjaardag heeft gekregen om zijn vaardigheden verder te ontwikkelen.
'Als je de Olympische Spelen wilt halen, prepare je elke dag. Toch? En als je je wilt ontwikkelen en echt een betere acteur wilt worden, moet je elke dag werken. En 24 bood mij die kans.
'Ik hou van het personage. En ik hou van de present. En ik hou van de mensen met wie ik het mocht maken. Dus er was geen nadeel.'
Hij vestigt zich op wat duidelijk bekend terrein is: Ja, een reboot van de present is een mogelijkheid. Ja, er zijn informele discussies geweest. Nee, hij denkt niet dat Jack Bauers verhaal echt is afgerond.
En dan, cryptischer: 'Een van de twee dingen die we in de present niet mochten doen, moet gebeuren. Dus we zullen zien wat er gebeurt als we weer mogen.'
Maar hij laat dat in het midden en legt uit dat 24 jaar in zekere zin de meest 'normale' tijd in zijn leven was.
'Mijn dochter was 12 toen ik begon met 24. En ik heb een foto van haar in een toga en baret van de NYU College aan het einde van de present. Het was dus een lange periode. Maar ik was thuis, toch? Ik had het dichtste wat ik ooit heb gehad bij een gewone baan.'
24 is waar Kiefer het meest bekend om staat, maar hij begon al met acteren lang voordat hij die rol kreeg. Hij begon op 11-jarige leeftijd in een toneelstuk in Canada waar zijn moeder ook in speelde: 'Er was een mooi meisje, dus ik ging graag naar mijn werk. Ik denk dat het het eerste was waar iemand me vertelde dat ik echt goed in was, dus dat sprak me echt aan.'
Hoewel acteren misschien wel het eerste was waar Kiefer goed in was, was het zeker niet het laatste. In tegenstelling tot de meeste Hollywood-acteurs die naast acteren ook interest's hebben, heeft Kiefer obsessies. En een van zijn meest allesverslindende? De rodeo.
Hij legt uit dat zijn populariteit als acteur halverwege tot eind jaren 90 afnam, na grote movies als The Misplaced Boys en Stand By Me. Dus in plaats van genoegen te nemen met slechtere rollen, deed hij precies wat iemand in een van de vele countrynummers die hij heeft geschreven zou doen: hij ging letterlijk een decennium lang mee met de rodeo.
Hij gooit er achteloos rodeo-jargon uit, samen met verwijzingen naar cowboys met namen die zo goed zijn dat ze verzonnen lijken ('Ik was een header. Ik rodeode met een gast genaamd Johnny English, die een fantastische heeler was, die destijds in Mexico woonde.') terwijl hij uitlegt hoe hij in '94 en '96 op het nationale kampioenschap rodeo terechtkwam.
Het is een geweldig verhaal en hij weet het; je kunt het kampvuur bijna ruiken en de coyotes in de verte horen terwijl hij een beeld schetst van een underdog uit Canada die erop gebrand is het respect van zijn collega's te verdienen. Yeehaw.
'Ze maakten me belachelijk en noemden me “Hollywood”,' zegt hij over de andere cowboys met wie hij involved kwam, 'omdat ik weer in de cel zat en zo.'
Hij pauzeert met een dramatisch impact: 'En toen begon ik te winnen. En zij stopten.'
'Het was fantastisch,' zegt hij. 'Omdat het me twee dingen leerde. Ik was niet beperkt tot het doen van één ding in mijn leven.'
Terwijl hij het tweede geleerde ergens in de kronkelige paden van zijn geheugen bewaart, verbindt hij het verhaal snel met de whisky die hij promoot en lijkt hij een deel van de middag te hebben doorgebracht met het proeven ervan.
Hij wijst naar een fles Crimson Financial institution Whiskey in de buurt en legt uit dat hij een 'product wilde maken dat Canadees was en van topkwaliteit, in die mate dat je het overal ter wereld mee naartoe kunt nemen en het kunt gebruiken als reden om op te scheppen over Canada. Need Canadezen scheppen niet op over Canada. We zijn vaak een beetje verontschuldigend.'
Mogelijk overmand door de geesten van de cowboys en klassieke countrysterren die hij imiteert, geeft hij nog een keer een spontaan live performance voordat hij weer over muziek begint, terwijl hij nonchalant op de Gibson op zijn schoot leunt: 'Ik luisterde naar het nummer A Boy Named Sue van Johnny Money.
'Er is een start, een midden en een einde. En dus, voor de manier waarop ik wilde schrijven – met een start, een midden en een einde en ik wilde een soort objectief verhaal hebben – was countrymuziek logisch.'
Meer Trending
Lees meer verhalen
Als je een uur met Kiefer Sutherland doorbrengt, krijg je het gevoel dat hij in start, midden en einde denkt.
De acteur-die-cowboy-die-muzikant-die-distilleerder-werd, heeft het zeldzame expertise om al zijn heldendaden te laten lijken als onderdeel van een groter, grootser verhaal waarvan hij op de een of andere manier zowel de hoofdpersoon als de alwetende verteller is. Zijn struikrover-persona balanceert op de rand van absurditeit, maar op de een of andere manier komt hij daar nooit overheen.
Hij straalt dezelfde intensiteit en aantrekkingskracht uit die zijn meest iconische personage zo kijkbaar en zijn andere rollen zo iconisch maakten. Misschien kunnen we dus alleen maar dankbaar zijn dat hij niet toevallig geboren is als zoon van een timmerman, maar in plaats daarvan de zoon is van een van de beste filmacteurs die ooit geleefd heeft. En laten we het daarbij laten.
Kiefer Sutherland heeft zijn nieuwe whisky officieel onthuld in het Verenigd Koninkrijk – Crimson Financial institution – een premium Canadese whisky, een eerbetoon aan Kiefers Canadese roots en liefde voor de drank. Crimson Financial institution Whisky is nu te koop bij Grasp of Malt (adviesprijs £45). U kunt het hier kopen.
Heb je een verhaal?
Als u een verhaal, video of foto's over beroemdheden hebt, neem dan contact op met het entertainmentteam van Metro.co.uk door een e-mail te sturen naar [email protected], te bellen naar 020 3615 2145 of door onze pagina Submit Stuff te bezoeken. We horen graag van u.
